Review Kees - ik denk dat dit helpt bij de verwerking

Een afscheidsreportage' klinkt zakelijk, voor de foto's die worden gemaakt tijdens een uitvaart. Als journalist en historicus zie ik dat anders.

Wie door het werken aan rouw heengaat, zal wel iets anders aan zijn hoofd hebben dan de uitvaart van een geliefde te laten vastleggen. Dan staat je hoofd niet naar de waarde die de documentering ervan later zal opleveren.

In de zomer van 2020 verloor ik mijn jongste broer. De begrafenis had een mooie visuele presentatie, van reeksen dia's per thema van zijn leven. Daarom was het des te toepasselijker dat ons afscheid werd vastgelegd door Jacqueline Dersjant. Zij was via de uitvaartondernemer bij de ceremonie betrokken.
Dat vond ik toen al een gelukkige keuze. Achteraf zie ik het belang ervan nog sterker in.

Jacqueline was er, maar drong zich niet op. Toch pikte haar oog alle cruciale momenten eruit. Haar inzicht in mensen – naar ik later begreep heeft ze ervaring opgedaan bij blijde gebeurtenissen, bijvoorbeeld via bruiloftsfotografie – zorgde ervoor dat ze precies op het juiste moment, vanuit de juiste hoek, een onderdeel van ons samenzijn vastlegde. Ik betrapte mij erop dat Jacqueline fotografeerde wat ik zelf ook gefotografeerd zou hebben. Ze vermijdt cliché's, maar zoekt wel de mooie aspecten die een uitvaart ook heeft, naast het verdriet. Ze herkent de familierelaties en vriendenbanden, om die te volgen. Zo ontstaat, achteraf bezien, een verhaal. Vandaar het woord reportage.

Wat ons van de begrafenis zal blijven bijstaan, wordt positief beïnvloed door de foto's: de aanwezigen terug te zien, de details, de voortgang, de verzoening.

Ik denk dat dit helpt bij de verwerking, en dat het op termijn een goede herinnering mogelijk maakt, in plaats van een droevige. Jacqueline's foto's vormen een verrijking van mijn geheugen.

Mooi als er genoeg tijd is dat iedereen rondom het graf op eigen manier afscheid kan nemen. Een prachtig afscheid op begraafplaats Zuiderhof in Hilversum verzorgd door Anneloes met aandacht