“De aarde waarmee het graf straks wordt toegedekt, ligt verstopt onder een stuk kunstgras. Zo ziet het er minder confronterend uit dan de grote donkere berg die het is. Ernaast een emmertje met schep zodat iedereen straks wat aarde op het graf kan strooien.

Bij de begrafenis vandaag zijn veel kinderen aanwezig. Er wordt afscheid genomen van Jos, een jonge vader. Alle vriendjes, vriendinnetjes, nichtjes en neefjes van de drie dochters zijn erbij. Dan is één emmertje aarde natuurlijk niet voldoende. Al snel tillen de kinderen het kunstgras op om het emmertje te vullen. Als ze ontdekken dat door hard springen op de toegedekte berg, de aarde makkelijk naar beneden stroomt, wordt de productie opgeschroefd. Het schepje is inmiddels overbodig geworden. Gewoon de hele emmer omkiepen en weer vullen. Het schepje ligt er wat verloren bij.

De kinderen zijn op allerlei manieren betrokken bij het afscheid. De 8-jarige dochter heeft zelf een liedje geschreven voor haar muzikale vader. Ze zingt het samen met haar zussen terwijl ze zichzelf begeleidt op haar ukelele. Na de dienst mogen de kinderen tekenen op de kist. Het ziet er bevrijdend uit. Steeds meer volwassenen pakken ook een stift en tekenen mee. Al gauw is er geen vrij plekje meer over en gaan de kinderen op hun rug onder de kist – die op mooie houten schragen rust – liggen en kleuren daar verder.

Vaak zijn kinderen zijn nog heel onbevangen als het gaat over doodgaan. Ze weten nog niet ‘hoe het hoort’ en voelen zich nog onbelemmerd. Zolang ze niets moeten, zoals de overledene zien of uren stilzitten, maar vrij worden gelaten en dingen mogen, zoals de overledene aanraken of af en toe even rennen en spelen, zullen zij zich later, naast hun verdriet, ook de mooie momenten van het afscheid herinneren. Als de uitvaartbegeleider aan de dochters vraagt wat ze van de dag vinden, antwoorden die: ‘Hartstikke leuk!’

Is dat niet de allermooiste herinnering die je je kind kunt meegeven als het afscheid moet nemen van één van de ouders? Een fijne herinnering aan een warm afscheid waar iedereen die van je houdt om je heen is!”

Met dank aan Begraafplaats Zuiderhof Hilversum en Anneloes Kokshoorn - Anneloes met aandacht

Vorige
Vorige

Unbeschreiblich Weiblich

Volgende
Volgende

Zijn dood betekende ook een afscheid van haar thuis