Een Lekkere Dood - museum tot zover Amsterdam
Wat eten we bij afscheid en rouw? Daarover gaat de tentoonstelling die nu te zien is in Museum Tot Zover. Je kunt zien, horen, ruiken en proeven hoe voedsel op allerlei momenten rondom de dood een rol speelt. Met onder andere een aantal foto’s van mij. Daar ben ik best trots op!
Unbeschreiblich Weiblich
n de maanden voor de fatale diagnose (onbehandelbare hersentumor) voelde Annelies zich steeds vaker afgesloten worden van haar normale sociale leven. Maar na de diagnose die aan alle onzekerheid een einde maakte, wist ze precies wat ze wel en niet wilde. Ze accepteerde haar lot, genoot van alle aandacht, wist dat haar leven ertoe had gedaan.
Mijn privéverhaal in de Privé
Nooit gedacht dat ik ooit in de Privé zou belanden. Maar ik sta nu toch maar mooi tussen Max Verstappen en Marco Borsato in. Niks roddel en achterklap dit keer, maar het échte verhaal over mij. Over hoe belangrijk afscheidsfotografie is. En ik schaam me daar niet eens voor. Integendeel, ik ben apetrots. Binnenkort zal niemand meer vergeten na te denken over afscheidsfotografie.
Deathfluencers
"De dood mag ook worden gevierd", stond er in een artikel in de PS van Het Parool op 21 mei. Aan het woord een aantal 'deathfluencers' die mensen stimuleren om anders na te denken over het ultieme afscheid.
Wat mij betreft een fijne ontwikkeling dat het taboe rondom de dood langzaam wordt doorbroken. […]
Review Fendi
Jacqueline heeft het vermogen om in de achtergrond weg te smelten waardoor je je niet bewust bent van haar aanwezigheid en zij maakt daardoor de mooiste foto's. Zij volgde in 2014 mijn toen 89 jarige moeder, die nog steeds zelfstandig in ons ouderlijk huis woonde, gedurende 24 uur.